Kolejny miły, krótki, wieczorny wypad za miasto. Wracam z powrotem na moje niegdyś ulubione ścieżki. Oj zmieniło się tam, zmieniło. Trasa przez pola na Ostropską hałdę zmieniono w wylaną asfaltem drogę i czarny szlak rowerowy. Bardzo fajnie, dobrze że coś się w temacie ścieżek dzieje w mieście. Szkoda jednak tego błocka, które powstawało tam po opadach lub po roztopach. Pamiętam że na którąś wiosnę, chyba w 2002 było tego błota tyle że nie dałem rady przejechać i zrezygnowałem. Pokręciłem się po polach i wróciłem przed zmrokiem do domu. Jestem z siebie bardzo zadowolony. Znowu czerpię radość z jazdy, widać przesilenie rowerem przechodzi. I dobrze.
Do pracy i z pracy, ot proza życia codziennego... tym razem jednak doszła jazda do sklepu z tuszami do drukarek. Boże jak ja kiedyś mogłem pchać się przez centrum jadąc do szkoły. Oby jak najrzadziej zaglądać na rowerze do miasta. o tyle dobrze że sprzedawca pozwolił mi wejść z rowerem do sklepu. Pryzmat na Basztowej, fajny sklep - a co zrobię mu reklamę;)
Jakiś czas temu moja Edyta postanowiła wrócić do aktywności z dzieciństwa (to chyba jakaś nowa świecka tradycja te powroty do aktywności z dzieciństwa) i zakupiła rolki. Z pewnością inspiracją do tego kroku był widok tłumów rolkarzy, biegaczy i rowerzystów na drodze technicznej wzdłuż autostrady A4. Doskonały asfalt i brak ruchu samochodów faktycznie sprzyja rolkowym przyjemnościom. Z początku dojeżdżaliśmy razem na miejscówkę samochodem, ona jeździła a ja biegałem. Wczoraj wpadłem na genialny pomysł by Edyta pojechała sobie autem a ja rowerem. Jak pomyślałem tak zrobiłem. Jazda około 19:30 przez Gliwickie opłotki, które znałem jeszcze z tych legendarnych lat dzieciństwa zleciały ekspresowo, z zadowoleniem stwierdziłem że znaczna część znanych mi dróżek nadal istnieje. Na miejscu tylko łyk wody, i ruszamy. Muszę przyznać że nie sądziłem że rolkarz może tak śmigać na dobrym asfalcie. Prędkość 15-18 km/h! I tak przez 10 kilometrów, a mimo nieszczególnego stopnia wytrenowania Edyty, wcale zmęczona nie była. Po tych rolkowych 10 kilometrach wróciłem do domu już po zapadnięciu zmierzchu. Co ciekawe jechałem jedynie 5 minut dłużej niż Edyta autem! Mmm zapach miasta w letni wieczór jest powalający - w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Dziś jadę znowu.
Dwa koła, połowa czterech;) tak wynika z matematyki. Co do przyjemności z jazdy matematyka niestety na nic się nie zda. Dwa koła dla mnie to nie tylko rower. Od 2008 roku doszły także motocykle. Stało się tak chyba z przesilenia rowerami. Gangrena przesilenia trwała od dawna, 2005 rok na pewno. Wywrotowe stwierdzenie jak na portal społeczności rowerowej. Mimo to zaczynam powoli wracać do roweru. Lato inspiruje. Zapach lasu, pól, wody, tym bardziej. Wygląda że dawna pasja wraca, inna, dojrzalsza, na innych podstawach budowana, damy sobie drugą szansę.
grajol
