Do pracy i z pracy, ot proza życia codziennego...

Do pracy i z pracy, ot proza życia codziennego...

W sobotę postanowiłem pojeździć nieco dłużej. Tym razem pokręciłem się po polach w okolicy Gliwic. Ostropa, okolice A4, przez przypadek zahaczyłem o skraj poligonu na Ostropie. Po prostu jechałem droga a tu nagle wyrosły tablice "Teren wojskowy itd.", no trudno przecież nie będę wracał, podejrzewałem ponadto że droga prowadzi tylko kawałek przez poligon. No i miałem racje po 300 metrach wyjechałem z terenu wojskowego. Z powrotem przez hotel Sylwia, lasek przy hałdzie w Ostropie i do domu. Bardzo przyjemnie. W niedzielę były manewry ASG więc po całym dniu biegania po bytomskich Dolomitach siłą rzeczy nie miałem siły na rower.

Do pracy, ot proza życia codziennego. Tak miało być, wyszło inaczej. Wczoraj posiedziałem do nocy nad jednym z projektów i niestety rano nawet kot używający wszystkich swoich kocich sztuczek i czarów nie był w stanie wyrwać mnie z łóżka. W związku z tym dziś musiałem nabrać prędkości "podczasowej" - poniżej 30km/h nie zszedłem. Nogi zaczynają sobie przypominać co to znaczy "podawać":) Do domu jednak będę wracał spacerowo.

Następny wyjazd na rolki, oj rozkręca się moja Edyta. Tym razem mierzyliśmy dystans i wyszło nieco ponad 5 kilometrów. Ponieważ miałem mocny niedosyt po dojeździe na miejscówkę rolkową i tych 5 kilometrach, postanowiłem wracać naokoło terenem. Podjechałem sobie polami do Ostropy, potem przez hałdę i dalej przez pola praktycznie do samego domu. Żniwa w pełni, więc walory zapachowe pól są nie do przecenienia. Dziś jeżeli w ogóle pojadę gdzieś to tylko rozkręcić się regeneracyjnie. Dawno nie kręcące nogi czują już nieco dystans...

Do pracy i z pracy, ot proza życia codziennego...

Kolejny miły, krótki, wieczorny wypad za miasto. Wracam z powrotem na moje niegdyś ulubione ścieżki. Oj zmieniło się tam, zmieniło. Trasa przez pola na Ostropską hałdę zmieniono w wylaną asfaltem drogę i czarny szlak rowerowy. Bardzo fajnie, dobrze że coś się w temacie ścieżek dzieje w mieście. Szkoda jednak tego błocka, które powstawało tam po opadach lub po roztopach. Pamiętam że na którąś wiosnę, chyba w 2002 było tego błota tyle że nie dałem rady przejechać i zrezygnowałem. Pokręciłem się po polach i wróciłem przed zmrokiem do domu. Jestem z siebie bardzo zadowolony. Znowu czerpię radość z jazdy, widać przesilenie rowerem przechodzi. I dobrze.

Do pracy i z pracy, ot proza życia codziennego... tym razem jednak doszła jazda do sklepu z tuszami do drukarek. Boże jak ja kiedyś mogłem pchać się przez centrum jadąc do szkoły. Oby jak najrzadziej zaglądać na rowerze do miasta. o tyle dobrze że sprzedawca pozwolił mi wejść z rowerem do sklepu. Pryzmat na Basztowej, fajny sklep - a co zrobię mu reklamę;)

Jakiś czas temu moja Edyta postanowiła wrócić do aktywności z dzieciństwa (to chyba jakaś nowa świecka tradycja te powroty do aktywności z dzieciństwa) i zakupiła rolki. Z pewnością inspiracją do tego kroku był widok tłumów rolkarzy, biegaczy i rowerzystów na drodze technicznej wzdłuż autostrady A4. Doskonały asfalt i brak ruchu samochodów faktycznie sprzyja rolkowym przyjemnościom. Z początku dojeżdżaliśmy razem na miejscówkę samochodem, ona jeździła a ja biegałem. Wczoraj wpadłem na genialny pomysł by Edyta pojechała sobie autem a ja rowerem. Jak pomyślałem tak zrobiłem. Jazda około 19:30 przez Gliwickie opłotki, które znałem jeszcze z tych legendarnych lat dzieciństwa zleciały ekspresowo, z zadowoleniem stwierdziłem że znaczna część znanych mi dróżek nadal istnieje. Na miejscu tylko łyk wody, i ruszamy. Muszę przyznać że nie sądziłem że rolkarz może tak śmigać na dobrym asfalcie. Prędkość 15-18 km/h! I tak przez 10 kilometrów, a mimo nieszczególnego stopnia wytrenowania Edyty, wcale zmęczona nie była. Po tych rolkowych 10 kilometrach wróciłem do domu już po zapadnięciu zmierzchu. Co ciekawe jechałem jedynie 5 minut dłużej niż Edyta autem! Mmm zapach miasta w letni wieczór jest powalający - w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Dziś jadę znowu.

Do pracy i z pracy, ot proza życia codziennego...